Λιγκιάδες, Μουσιωτίτσα, Κομένο. Δεκάδες τα χωριά στην Ήπειρο που ξεκληρίστηκαν. Κάηκαν. Σημαδεύτηκαν από τη θηριωδία των Ναζί.
Καλάβρυτα, Χορτιάτης, Δίστομο. Εκατοντάδες οι πόλεις και τα χωριά σε όλη την Ελλάδα, που υπέστησαν τεράστιες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και ανυπολόγιστες υλικές ζημιές.
Είναι τα εγκλήματα του ναζισμού στην Ελλάδα.
Είναι το φορτίο της μνήμης που κουβαλάμε ακόμα.
Είναι οι μαύρες σελίδες της ιστορίας, που δεν μπορούνε να σβήσουνε.
Και δεν σβήνουν, όταν τα θύματα δεν βρίσκουν δικαίωση.
Όταν ο φασισμός ως ιδεολογία, βρίσκει –δυστυχώς- γόνιμο έδαφος στην απελπισία των ανθρώπων, στην ανοχή μας, στην χαλαρή μας αντίσταση και προσπαθεί να αναγεννηθεί -με άλλο πρόσωπο- στη σημερινή Ευρώπη και στην Ελλάδα.
Στη μνήμη των νεκρών του παρελθόντος και στις γενιές που δημιουργούν το μέλλον, δικό μας χρέος είναι όχι μόνο να θυμόμαστε, αλλά και να υψώνουμε σθεναρή αντίσταση στις φασιστικές νοοτροπίες και τους εκφραστές τους.
Οι εκδηλώσεις μνήμης – όπως η σημερινή – είναι μια καλή αφορμή να ξαναθυμηθούμε.
Να μην υποκύψουμε στη λήθη που φέρνει το πέρασμα του χρόνου.
Έχουμε μια ιστορική ευκαιρία να καταδικάσουμε ξανά ως έθνος τη φασιστική νοοτροπία όπως αυτή εκφράζεται από το φασιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής.
Δεν πρέπει να την απωλέσουμε.
Το οφείλουμε στους ανθρώπους μας που χάθηκαν.
Ας είναι αιώνια η μνήμη τους.